Najczęściej zadawane pytania

Test SANCO nie może być wykonany przez 12 miesięcy po transfuzji krwi, po przeszczepie szpiku lub narządu, po leczeniu komórkami macierzystymi, bezpośrednio po szczepieniu limfocytami partnera i przed upływem 8 tygodni od obumarcia płodu w ciąży mnogiej, pod warunkiem, że nastąpiło ono nie później niż w 8tc. Większość aberracji chromosomowych u ciężarnej stanowi również przeciwwskazanie do badania SANCO i taką sytuację należy każdorazowo zgłosić lekarzowi. Zaobserwowano, że pewne choroby układu immunologicznego i krwiotwórczego utrudniają uzyskanie wyniku badania. Czasami, również z powodów innych niż wskazane powyżej, test SANCO nie jest właściwym wyborem, więc jego wykonanie każdorazowo powinna poprzedzać konsultacja.

Akurat test SANCO jest szczególnie dobrym wyborem spośród wszystkich dostępnych testów NIPT, bo do jego wykonania potrzeba najmniej płodowego DNA, nawet 1%.

Ze wszystkich sprawdzanych leków żaden nie stanowił przeszkody do wykonania testu SANCO. Przeciwwskazaniem do badania nie są przeziębienie ani inne typowe dolegliwości. Natomiast trwająca choroba nowotworowa oraz aktywna choroba autoimmunologiczna powodują, że badanie najprawdopodobniej nie będzie możliwe do przeprowadzenia.

W większości przypadków tak. Warunkiem jest obumarcie (zatrzymanie rozwoju) płodu nie później niż w 8 tygodniu ciąży. Laboratorium Genomed zaleca wykonanie testu SANCO nie wcześniej niż po 8 tygodniu od stwierdzenia obumarcia płodu. Jeśli nie zachowa się tego zalecenia, wynik badania, zwłaszcza niepomyślny, może wynikać z obecności w krwi mamy DNA obumarłego bliźniaka.

Tak. Czasami test SANCO trzeba powtórzyć, a nawet w ogóle może nie wyjść. Powtórne pobranie krwi nie wiąże się z dodatkową opłatą. Jeśli laboratorium zdecyduje, że nie jest możliwe uzyskanie wyniku, pacjentka otrzymuje zwrot za badanie. Niepowodzenie testu SANCO zdarza się najrzadziej w porównaniu z innymi testami NIPT, bo potrzeba naprawdę niewiele płodowego DNA (nawet tylko 1%) by móc wykonać badanie.

Testy biochemiczne określają poziom stężenia markerów biochemicznych, takich jak białko PAPP-A lub podjednostka ß gonadotropiny kosmówkowej (ß-hCG), w organizmie matki, a nie płodu. Ich poziom, razem z wynikiem USG i innymi parametrami (np. wiekiem ciężarnej), jest za pomocą specjalistycznego oprogramowania przeliczany na ryzyko trisomii. Test SANCO polega na izolacji DNA dziecka, znajdującego się we krwi matki (pochodzącego głównie z komórek łożyska), a następnie analizie tego DNA za pomocą technik sekwencjonowania nowej generacji i „zmierzenia” jego ilości, która dla trisomii będzie przekraczać założoną normę.

Nie ma żadnych przeciwwskazań, by SANCO wykonać przed USG pierwszego trymestru, jak i po. Natomiast nie wskazana jest rezygnacja z USG pierwszego trymestru, bez względu na to czy podjęta została decyzja o wykonaniu badania SANCO i jaki jest jego wynik.

Test SANCO ma bardzo wysoką czułość (ponad 99%) oraz odsetek wyników fałszywie pozytywnych na poziomie <0,1%. W przypadku podwyższonego lub pośredniego ryzyka w teście PAPP-A, to właśnie badanie typu NIPT, takie jak SANCO, z powodu większej dokładności, może stanowić podstawę do wyboru dalszej ścieżki postępowania. Prawidłowy wynik testu SANCO może nie rozwiać wszystkich wątpliwości co do zdrowia genetycznego płodu, jedynie jeżeli ryzyko określone w teście PAPP-A jest bardzo wysokie.

Test SANCO służy do oceny ryzyka trisomii 21, 18 i 13 chromosomu, można za jego pomocą wykryć również inne wady genetyczne, związane ze zmienioną ilością DNA płodu. Niskie ryzyko trisomii w teście SANCO wyklucza jej istnienie z bardzo wysoką, choć nie 100% skutecznością. Zawsze istnieje niewielkie ryzyko wyniku fałszywie negatywnego oraz ryzyko innych chorób genetycznych lub wad wrodzonych.

Test SANCO jest bardzo dokładnym testem przesiewowym, określającym ryzyko trisomii, ale nie może stanowić ostatecznej diagnozy klinicznej. Na wyniku testu SANCO obok informacji prawidłowy/nieprawidłowy znajduje się więc komentarz niskie/wysokie ryzyko trisomii. W dalszej części wyniku znajdują się frakcja płodowa i wskazówki co do dalszego postępowania. Wynik badania jest sygnowany podpisem diagnosty i jest pełnoprawnym wynikiem badania genetycznego, ale nieinwazyjność SANCO powoduje, że należy do testów przesiewowych, określających ryzyko choroby.